Op onze leeskring is Gilead besproken van Marilynne Robinson. Deze amerikaanse auteur had voor dit werk een aantal prijzen gewonnen. In diverse recensies was dit boek ook geprezen: de stijl was mooi en het was on-amerikaans; weinig drama en weinig spectakel. Volgens anderen was dit werk juist saai en daardoor lastiger om te lezen. Of juist een boek voor lezers van het Reformatorisch Dagblad. Een goede reden om dit boek te lezen en er over te praten. Ook bij ons waren de meningen divers. Niet iedereen vond de stijl geweldig. Sommigen vonden het niet zo gemakkelijk om te lezen. Zelf heb ik dit werk in het Nederlands gelezen, voor een juiste beoordeling van de stijl zou ik nog eens de oorspronkelijke uitgave in het Engels moeten bekijken. En wat ik verder vond? Dit is een fraai boek over het plattelandsleven in Amerika (van ca. 1850-1956). Het leven lijkt er af en toe stil te staan. Weinig hectiek! Een oude plattelandsdominee uit de plaats Gilead in Iowa schrijft een brief aan zijn zoontje met zijn geschiedenis van vaders en zonen, allen dominees. Vooral ook veel zelfreflexie van zijn kant. Inderdaad, weinig drama, weinig gebeurtenissen, en eigenlijk is dat ook wel eens heel fijn. Zelfs buitengewoon rustgevend en in die zin ook on-amerikaans.
Wel een aantal theologische uiteenzettingen, dat is niet altijd even boeiend. Niet alle karakters komen even goed uit de verf. Vooral de tweede vrouw van de hoofdpersoon is enigszins onderbelicht en roept mijn nieuwsgierigheid op. Daar zou ook nog wel een nieuwe roman in zitten. Wel een aantal prachtige wijsheden en een boek wat ik zeker nog eens wil herlezen.
1 opmerking:
Leuk om je reactie op Gilead en de leeskring te lezen, Bobby. Ik heb
trouwens vergeten die 2 recenties uit te delen, terwijl ik ze wel had gekopieerd. Misschien zijn een volgende keer er veel dezelfde mensen en kan het alsnog worden uitgedeeld!
Anja
Een reactie posten